سلام حسن آقا!
هیچ چیز نتونست من را وادار کنه دوباره تو این محیط مجازی بنویسم، حتی تعطیلی روایت فجر و خداحافظی امیر عباسی که برادر منه و باعث و بانی وبلاگ نویس شدنم بوده. اما وقتی شنیدم رفتی ...
منم خیلی حرف دارم که برات بزنم اما میدونم که به قول امیر عباس آدم نباید همه احساسات خصوصیشو عمومی کنه. باشه منم همشو نمینویسم. برات دعا میکنم و یه ختم قرآن با همراهی بستگان برای شادی روحت میخونیم. هم برای شادی روحت و هم برای صیقل روح خودمون. پس منتی نیست. یه قطره اشک هم بدرقه راهت.
