عنوان این یادداشت را دوباره بخوانید. رسم این روزگار است که هر جا کار انسان گیر می‏کند باید یک آشنا پیدا کند و الا کلاهش پس معرکه است. خدا نکند پای کسی به دادگاهی محکمه‏ای چیزی باز بشود، دیگر آنجاست که یک آشنا ارزش واقعی خودش را نشان می‏دهد. حالا گفتم محکمه، به نظر شما مهم‏ترین و سخت‏ترین محکمه‏ای که آدمی در آن حاضر می شود کدام است؟ حق با شماست! همه‏ی ما باید در محکمه‏ی الهی حاضر شویم. محکمه‏ای که قضاوت با کسی است که چیزی از چشمش مخفی نیست و آشکار و پنهان ما را می‏داند. واقعاً اگر یکی نباشد که سفارشمان را بکند خیلی اوضاعمان خراب است.

خدایا ما با یک آشنا در پیشگاهت حاضر می‏شویم. آشنای ما کسی است که عاشق توست. کسی است که او را به فرشته‏ها نشان می‏دهی و می‏گویی بندگی کردن را از او یاد بگیرید. کسی که تمام ذرات این دنیا منتظرش هستند. کسی است که محرومان و زاهدان و خردمندان جهان چشم به راه اویند. کسی است که شهیدان انتظارش را می‏کشند. کسی است که اولیا و اوصیا منتظرش هستند. کسی است که جهان در انتظار اوست و بهشت نیز از وجود او معطر می‏شود. خدایا ما را به یاس فاطمه ببخش!